Niet samenvoegen: strijd met redelijkheid en billijkheid

Het niet samenvoegen van vorderingen brengt hogere kosten met zich mee. De rechtbank Arnhem moest oordelen over de situatie dat een deel van de vordering is overgedragen aan een incassobureau en een ander deel aan de deurwaarder.

De vordering
Vanwege het niet op tijd betalen van het abonnementsgeld heeft Telfort het telefoonabonnement voortijdig beëindigd. Telfort vordert dat de kantonrechter bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, gedaagde partij veroordeelt aan haar te betalen € 752,10, bestaande uit een hoofdsom van € 391,14, een bedrag van € 285,96 aan overeengekomen rente van 1% per maand tot 23 december 2010 en € 75,00 aan buitengerechtelijke kosten, vermeerderd met de overeengekomen rente over € 391,14 vanaf 23 december 2010 tot de dag van algehele betaling en met de proceskosten.

Het verweer
Gedaagde partij voert geen verweer tegen de hoogte van de hoofdsom, maar wel tegen de gevorderde rente en kosten. Hij voert, aan dat deze kosten vermeden hadden kunnen worden als Telfort haar vordering eerder had ondergebracht bij Intrum Justitia. Twee andere vorderingen van Telfort zijn namelijk bij Intrum Justitia ondergebracht, met wie hij in 2009 een betalingsregeling heeft getroffen.
In reactie hierop stelt Telfort dat zij zelf mag bepalen welke incassogemachtigden ze inschakelt.

Beoordeling
De kantonrechter overweegt in dat verband het volgende.

Telfort heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat haar gemachtigde buitengerechtelijk werkzaamheden heeft verricht. De incassokosten worden daarom toegewezen.

Telfort stelt in haar dagvaarding dat gedaagde partij in verzuim is, en dus rente verschuldigd is. Gedaagde partij betwist deze stelling niet, zodat de kantonrechter de gevorderde overeengekomen rente toewijst.

De kantonrechter is niet bevoegd om partijen een betalingsregeling op te leggen, zoals  is verzocht. Voor het treffen van een betalingsregeling kan betrokkene zich wenden tot Telfort.

De kantonrechter begrijpt uit het verweer van gedaagde dat hij de noodzaak van een gerechtelijke procedure betwist, omdat Telfort de onderhavige vordering had moeten overdragen aan Intrum Justitia. De vordering had dan meegenomen kunnen worden in de betalingsregeling. De kantonrechter overweegt hieromtrent als volgt.

Het staat Telfort vrij om te bepalen aan welke incassogemachtigde zij haar vordering overdraagt. Maar zij moet daarbij zich jegens gedaagde partij wel gedragen overeenkomstig de eisen van redelijkheid en billijkheid (artikel 6:2, lid 1 BW). Zonder nadere toelichting (die ontbreekt) valt niet in te zien waarom slechts twee van de drie bij GGN Incasso B.V. in handen zijnde vorderingen van Telfort, alle betreffende facturen uit 2005, zijn overgedragen aan Intrum Justitia. Bovendien is het een feit van algemene bekendheid dat incasseren van meerdere facturen door verschillende incassobureaus tot hogere kosten leidt. Telfort heeft zich jegens gedaagde partij derhalve niet gedragen overeenkomstig de eisen van redelijkheid en billijkheid. Het is niet weersproken dat bij overdracht van de onderhavige vordering aan Intrum Justitia deze ook zou zijn meegenomen in de getroffen betalingsregeling met Intrum Justitia. Daarom beslist de kantonrechter dat de proceskosten worden gecompenseerd, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.
 
Meer informatie
- Rb Arnhem 29 juli 2011, LJN:BR4522
- Rb Haarlem 28 juni 2006, LJN:AX9679
- Rb Rotterdam 8 februari 2006, LJN:AV1888
- Rb Maastricht 12 februari 2003, LJN:AF4144
- Rb Groningen 27 april 2010, LJN:BM6987
- Kamervragen over opknippen van vorderingen