Wanneer één of meer schuldeisers niet instemmen met een schuldregeling kan de rechter worden gevraagd om de schuldregeling op te leggen. Bij een toewijzing van het verzoek kan de weigerende schuldeiser in de proceskosten worden veroordeeld. Zo kwam de rechtbank Midden-Nederland tot het oordeel dat PB Tankcollect in de proceskosten moest worden veroordeeld omdat ze alleen bereid is te onderhandelen bij een aanbod van 50% of hoger. Eigenlijk vreemd want uit de wetsgeschiedenis blijkt dat bij een toewijzing van een dwangakkoord een proceskostenveroordeling standaard zou moeten zijn. Positief aan deze uitspraak is dat de rechtbank de proceskosten toewijst, terwijl bij het verzoek om een dwangakkoord geen rechtsbijstand is verleend, maar de ondersteuning heeft plaatsgevonden vanuit schuldhulpverlening. Zeer terecht want er gaat bij schuldhulpverlening veel tijd en dus geld gemoeid met dit soort procedures. Andere rechtbanken zouden hier een voorbeeld aan moeten nemen.

Sinds 2011 is de instroom in de in de wettelijke schuldsaneringsregeling (Wsnp) bijna gehalveerd. Dit terwijl de schuldenproblematiek onverminderd omvangrijk is. Reden voor mr. Engberts, rechter te Arnhem en voormalig voorzitter Recofa, om een open brief aan minister Dekker te schrijven.

Een echtpaar organiseert een groot feest voor ruim 5000 euro. Maar wie betaalt de rekening? De ondernemer zelf zo oordeelt de kantonrechter van de rechtbank Overijssel. Betrokkenen stonden onder bewind en de ondernemer had dit kunnen weten. Ze stonden namelijk geregistreerd in het bewindregister. De uitspraak is in lijn met eerder gepubliceerde jurisprudentie. Het bewindregister biedt behoorlijke bescherming. Ondernemers wees gewaarschuwd.

Wanneer je een rekening niet op tijd betaalt mag de schuldeiser of het incassobureau extra kosten in rekening brengen. Deze zogenaamde incassokosten mogen bij consumenten alleen in rekening worden gebracht wanneer aan strikte regels wordt voldaan. Betaal incassokosten niet klakkeloos, maar check eerst of het klopt.

Een vrouw klaagt erover dat de Belastingdienst in eerste instantie niet reageert op haar verzoek om een eerder vastgestelde beslagvrije voet te hanteren en later weigert om deze met terugwerkende kracht te corrigeren. Op aanraden van de deurwaarder stuurde ze daarover een brief naar het belastingkantoor. De vrouw heeft haar verzoek volgens de Belastingdienst onvoldoende onderbouwd. De Nationale ombudsman is het daarmee niet eens, mede omdat de Belastingdienst ook geen berekening heeft meegestuurd bij het wijzigen van de beslagvrije voet, en acht de klacht gegrond.